Dag 17
|
Vrijdag 3 augustus 2007
|
Vertrek 13.30 uur Sheridan
|
Aankomst 20.00 uur Sheridan
|
Km stand vertrek 18295
|
Km stand aankomst 18333, gereden 38 mijl
|
Hotel Best Western Sheridan Centre
|
Kamer 279
|
Diner Perkins family restaurant
|
Vanmorgen om half 9 opgestaan, ik voelde me beroerd, had hoofdpijn en pijn in mijn longen bij het ademhalen.
We dachten dat het misschien longontsteking zou zijn.
We gingen met zijn drieën ontbijten, Sebastian wilde blijven liggen. Het was een beetje rommelig in het restaurant. Ik had geen trek en nam alleen wat vers fruit en cornflakes.
Rond de middag gingen we op zoek naar een dokter. De apotheek naast ons hotel wees ons de weg naar een Urgent Care Clinic. We melden ons bij de receptie en toen we zeiden dat we een dokter nodig hadden vroeg de receptionist; All of you???
We dachten dat het misschien longontsteking zou zijn.
We gingen met zijn drieën ontbijten, Sebastian wilde blijven liggen. Het was een beetje rommelig in het restaurant. Ik had geen trek en nam alleen wat vers fruit en cornflakes.
Rond de middag gingen we op zoek naar een dokter. De apotheek naast ons hotel wees ons de weg naar een Urgent Care Clinic. We melden ons bij de receptie en toen we zeiden dat we een dokter nodig hadden vroeg de receptionist; All of you???
Ik moest mijn gegevens invullen op een lijst en werd gewogen, mijn temperatuur en bloeddruk werden gemeten.
We moesten wachten in een ruimte met een gordijn wat ooit wit was, maar nu onder de bloedspetters zat. Er liep een herdershond rond, echt smerig. Het leek het programma Spoed wel, je hoorde precies wat er aan de andere kant gezegd werd.
De dokter luisterde naar mijn longen en het bleek een infectie aan de luchtwegen te zijn waar ik een antibioticakuur en pijnstillers voor kreeg, die we konden ophalen bij een drogist in de naastgelegen supermarkt Andersons.
We maakten broodjes op de kamer en daarna liepen wij samen de hoofdstraat door en dronken een cappuccino terwijl de kinderen tv keken, “Parental control”.
Wij liepen langs winkels met western spullen, leuk om te zien maar niet om te kopen.
We gingen even met de auto op pad om een beetje in de buurt rond te kijken, maar er viel weinig te beleven hier.
We maakten foto’s van beelden die in de hoofdstraat stonden en gingen al vroeg eten bij Perkins, een family restaurant.
Sylvie had dit aanbevolen als een goedkoop Amerikaans restaurant.
Het eten was lekker maar niet speciaal.
Bij Safeway kochten we een bak Ben en Jerry ijs, “chocolate fudge brownie” die we op de kamer opaten. Aan de overkant van het hotel werd een barbecue avond gehouden met live muziek, dit gaf best een herrie.
We moesten wachten in een ruimte met een gordijn wat ooit wit was, maar nu onder de bloedspetters zat. Er liep een herdershond rond, echt smerig. Het leek het programma Spoed wel, je hoorde precies wat er aan de andere kant gezegd werd.
De dokter luisterde naar mijn longen en het bleek een infectie aan de luchtwegen te zijn waar ik een antibioticakuur en pijnstillers voor kreeg, die we konden ophalen bij een drogist in de naastgelegen supermarkt Andersons.
We maakten broodjes op de kamer en daarna liepen wij samen de hoofdstraat door en dronken een cappuccino terwijl de kinderen tv keken, “Parental control”.
Wij liepen langs winkels met western spullen, leuk om te zien maar niet om te kopen.
We gingen even met de auto op pad om een beetje in de buurt rond te kijken, maar er viel weinig te beleven hier.
We maakten foto’s van beelden die in de hoofdstraat stonden en gingen al vroeg eten bij Perkins, een family restaurant.
Sylvie had dit aanbevolen als een goedkoop Amerikaans restaurant.
Het eten was lekker maar niet speciaal.
Bij Safeway kochten we een bak Ben en Jerry ijs, “chocolate fudge brownie” die we op de kamer opaten. Aan de overkant van het hotel werd een barbecue avond gehouden met live muziek, dit gaf best een herrie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten