donderdag 30 augustus 2007

Nawoord en 24 augustus - reis naar huis

In 2003 heb ik bij USA4all de eerste prijs gewonnen met mijn reisverhaal Party of Four.

Ook dit verhaal "Route 25" heb ik ingezonden voor de reisverhalenwedstrijd:
Quote:
Je ingezonden reisverhaal heeft de 2de plek gewonnen van tien ingezonden reisverhalen!
Wat een prestatie om 2 keer te winnen!
We hebben besloten dat de tweede plek ook een prijs wint.
Graag wil ik je laten kiezen uit 3 verschillende boeken die je als prijs kunt kiezen!
1. 11 september (Een onderzoek naar de feiten) van David Ray Griffin
2. De verdeelde staten van Evita Neefs
3. Typisch Amerikaans van Reinout van Wagtendonk
Unquote

We hebben genoten van deze reis met al die hoogtepunten ter ere van ons 25 jarig huwelijk!


We hebben in 5 weken, van 18 juli t/m 22 augustus, een route gereden van New York, dwars door Amerika naar Yellowstone en eindigden in Las Vegas.

Deze reis krijgt later nog een leuk staartje want omdat we op de terugreis meer dan 24 uur vertraging hadden vanuit Las Vegas naar Londen, kregen we van Virgin Atlantic bonus air miles.
Deze konden we inwisselen op nieuwe tickets.
Het was niet de bedoeling om in 2008 weer naar Amerika te gaan maar zo’n kans lieten we niet lopen!!!
In 2008 gingen we geen rondreis maken maar boekten we een heerlijke villa met zwembad in Florida en wilden van het huis en Orlando genieten.
Zie het verslag.2008



Laatste dag 24 augustus 2007

Dag 38
Vrijdag 24 augustus 2007
Vertrek 14.00 uur Gatwick
Aankomst 20.00 uur Vledder
Km stand vertrek nvt
Km stand aankomst nvt
Hotel nvt
Kamer
Diner thuis
Tussenstop Schiphol

Om half 9 waren we geland, we moesten wachten bij de douane maar de bagage was er snel.
We namen twee trolleys mee en probeerden bij de balie van Virgin Atlantic tickets te regelen naar Nederland.

Ze wilden niet meewerken omdat we de tickets niet via hun geregeld hadden.
Ze konden wel bij British Airways tickets voor ons reserveren voor 300 pond per stuk.
Mijn mobieltje werkte weer en ik liet de familie weten dat we niet wisten hoe laat we op Schiphol zouden aankomen.
Ik belde Easypark om te zeggen dat we vertraagd waren en dus een dag later onze auto zouden ophalen, dat was geen probleem.
Tom was even buiten een sigaar gaan roken en daarna liepen we naar de balie van Easy Jet om daar tickets naar Nederland te regelen.
Er ging een vlucht om 13.15 uur en was wel duur, maar we wilden nu echt naar huis.

We konden vanaf 11 uur inchecken en gingen eerst boven in een restaurant koffie drinken.
Bij de incheck balie aangekomen van Easy jet bleek dat we maar 4 stuks bagage mochten inchecken. We hadden 26 kilo overgewicht en moesten bijbetalen.
Daarna moesten we door de douane en daar mochten we per persoon maar één stuk handbagage meenemen.
Omdat we een tas teveel hadden, de fototas gingen we alles overpakken in de rugzakken.
Daarna moest Toms rugzak weer onderzocht worden en kon hij  weer alles terug stoppen in zijn tas. We moesten weer schoenen uit, riemen af en alles in bakken door een scan, je werd niet goed van al die controles.
Als je zag wat er in de afvalcontainers lag aan flessen drank, shampoos en geurtjes, niet normaal.
We moesten een poos wachten tot de gate bekend was en we maakten de resterende ponden die we hadden op aan Bendicks munt chocolade.

De vlucht van 13.15 uur werd vertraagd want we vlogen om 14 uur weg uit Gatwick.
In het vliegtuig moest je zelf je stoelen uitzoeken, dus wie het eerst komt, het eerst maalt.


De bediening bestond uit twee mannen en Nathalie dacht dat het mannen van het onderhoud waren die nog naar buiten moesten. De drankjes of eten moest je aan boord kopen.
We kwamen om 16 uur Nederlandse tijd aan op Schiphol en moesten een eind lopen naar de douane. We wisselden de dollars om bij het wisselkantoor en haalden de bagage op, gelukkig was alles aangekomen.
Sebastian voelde zich vreselijk en was blij dat de vluchten en het wachten erop zaten.
We werden opgewacht door familie, dat was leuk en we kletsten even bij.
Ik liet op mijn laptop direct wat foto’s zien.
Daarna belden we Easypark om te vragen of ze ons op kwamen halen.

Met moeite kregen we de bagage in mijn auto en de auto leek zo klein nu we al die weken in zo’n grote bak rondgereden hadden.
Onderweg werd Nathalie niet lekker en we waren blij dat we eindelijk om 20 uur thuis waren.
We haalden lekker vers brood, ham en kaas bij de supermarkt en we maakten tosti’s, dat smaakte goed.
De vakantie zat erop, snik snik!
We hebben in totaal bijna 1400 foto’s gemaakt, dus dat wordt een hele uitzoekerij.
De kinderen willen een eigen plakboek met stukjes geknipt uit de folders en de bonnetjes die we bewaard hebben.
Dat wordt een hele klus maar wel leuk. Het is een SUPER vakantie geweest en pas als je thuis bent ga je alles steeds opnieuw herbeleven.

donderdag 23 augustus 2007

vertrek Las Vegas

Dag 37
Donderdag 23 augustus 2007
Vertrek 12.00 uur Las Vegas
Aankomst 08.30 uur Gatwick Airport
Km stand vertrek nvt
Km stand aankomst nvt
Hotel nvt
Kamer nvt
Diner vliegtuigvoedsel


Ik had onrustig geslapen want was bang geweest dat we de telefoon niet zouden horen.
Om 9 uur belde ik naar de andere kamer om te horen of zij al meer wisten over onze vlucht.
Tussen half 10 en 10 uur zou iemand van Virgin Atlantic in de hal staan om informatie te verstrekken.


Daar hoorden we dat het vliegtuig gerepareerd was en waarschijnlijk rond 13 uur zou vertrekken.
De busjes reden al heen en weer naar het vliegveld en zouden dit nog 1½ a 2 uur blijven doen.
We hoorden geruchten dat het vliegtuig pas vanavond om 19 uur zou vertrekken, ik hoop het niet.
We haalden bij de conciërge vouchers op voor het ontbijt en kregen ze ook voor de lunch!!!
Bij het ontbijtbuffet moesten we in een lange rij langs het eten en daarna werden we pas aan een tafel gezet, een raar systeem.

Na het ontbijt liepen we naar de ingang van het hotel voor informatie en er werd gezegd dat we konden vertrekken want de vlucht zou om 13 uur zijn.
We regelden een bellboy die de koffers van de kamer zou halen.
Nathalie en ik gingen uitchecken en omdat ik naar Nederland gebeld had ivm de vertraging kreeg ik een rekening van 28 dollar.
Toen ik zei dat dit wel veel was zei ze, oh, ik kan u ook de helft berekenen. Toen hoefde ik maar 12 dollar te betalen, vreemd.
We haalden snel cappuccino en reden even over twaalven weg bij het hotel.
Op het vliegveld konden we snel inchecken maar zaten jammer genoeg nu niet naast elkaar in het vliegtuig, wij zouden op rij 78 zitten en de jongens op rij 74.
Gisteren zouden we plaatsen hebben gehad op rij 74 naast elkaar, waarom dit vandaag niet kon, snapte ik niet.
De douane was ook weer een verhaal apart, ze hadden in mijn tas een ‘tube’ gezien en mijn rugzak moest onderzocht.
Met een speciaal papiertje ging ze langs alle vakjes in mijn tas om te kijken of er explosieven in zaten.
Ik mocht mijn tas absoluut niet zelf aanraken, die ‘tube’ die ze gezien had was waarschijnlijk het Vegas glaasje dat Sebastian gewonnen had in de Arcade.
Zelfs mijn plastic tas met folders, werd folder voor folder nagekeken want the bad guys could have put explosives in it. Niet te geloven wat een onzin.
Daarna moest mijn rugzak weer door de scan. Ik had in de terminal net mijn laptop opgestart toen we met bussen naar het vliegtuig gebracht zouden worden.
We zaten om half 2 in het vliegtuig, het begon te taxiën om half 3 en we vlogen om half 4.
Je kon Vegas mooi zien liggen en later de Grand Canyon.


We keken de film Vacancy, Wild Hogs en Are we done yet? en lazen en doezelden wat.
Sebastian voelde zich de hele reis niet lekker.
We verzamelden alle spuugzakjes die er waren in het vliegtuig en er waren verschillende keren luchtzakken waar we door moesten en dan schudde het vliegtuig enorm.
Om 8.30 uur (Engelse tijd) kwamen we op het vliegveld van Gatwick aan.

woensdag 22 augustus 2007

Las Vegas

Dag 36
Woensdag 22 augustus 2007
Vertrek 13.30 uur Las Vegas
Aankomst 00.30 uur Las Vegas
Km stand vertrek nvt
Km stand aankomst nvt
Hotel; Excalibur
Kamer 222458 en 22261
Diner: Burger King en Pizza Hut
Vertraging!

Vanmorgen stond ik eerder op om alle spullen van onze kamer naar die van de kinderen te brengen.

We gingen ontbijten bij het Grand Buffet en moesten in een rij wachten tot we aan de beurt waren.
Er waren rijen voor 1-2 personen, 3-4 personen, 5-6 personen en groepen groter dan 7.
We wilden in een ‘boot’ zitten, dit was wel lastig met in- en uitstappen met spullen van het buffet, maar het zat lekker en je kon het restaurant mooi overzien.
We arresteerden alle gerookte zalm en namen er geroosterd brood en bagels bij met cream cheese.
We namen veel vers fruit, zoals meloen, aardbeien, ananas en ik had pannenkoekjes met kersen.




Daarna gingen wij op de kamer de bagage in de koffers en tassen doen terwijl de kinderen spelletjes speelden in de Arcade.
Rond 13 uur waren we klaar met pakken en ik wilde koffie halen.
Tom zei dat ik beter de kinderen kon halen en dat we tijdens het wachten op de taxi wel koffie zouden drinken.
Ik liep naar de Arcade en was bang dat ik ze onderweg misgelopen was, maar ze waren in de Arcade bezig hun gewonnen tokens in te leveren voor prijsjes.


Ze kozen een glaasje van Las Vegas, een stuiterbal en een frisbee.
Terug in de hal van het hotel stond Tom al bij het loket om uit te checken en was alle bagage al beneden.
We wachtten op een taxi die ons naar het vliegveld zou brengen, wat maar een klein stukje bij het hotel vandaan was.
Daar aangekomen hoorden we mensen zeggen dat onze vlucht 3 uur vertraagd zou zijn. Balen.
We checkten de koffers in en we probeerden om de vlucht van London naar Amsterdam te wijzigen, omdat we die door de vertraging zouden missen.
We vroegen het Virgin personeel te helpen maar zij konden er niks aan veranderen omdat de tickets niet via hun geboekt waren. Pas na 4 ½ uur vertraging zou Virgin verantwoordelijk zijn voor eventueel gemaakte kosten. 
Al die tijd zaten we in de hal van het vliegveld bij de ingang te wachten en gingen rond 3 uur door de douane, die streng was.


Schoenen uit, alle losse dingen in bakken, riemen af en uit mijn rugzak moest een flesje water weggegooid worden en de twee lekkere dressings die we gekocht hadden!
We hadden er nooit meer bij stilgestaan dat dit vloeistof was en niet in de handbagage mee mocht.
Jammer, anders hadden we het wel in de beauty case gedaan, maar we waren bang geweest dat ze stuk zouden gaan.
Op de terminal was weinig te doen er was een Burger King, een Pizza hut, een souvenir winkel en een duty free shop. Je kon wel zien dat je in Las Vegas was want er stonden zelfs hier gokkasten.


We hingen maar wat rond en waren zelfs te onrustig om te lezen of zo. We baalden enorm want je keek vanuit de terminal zo op Las Vegas en hadden het erover wat we hadden kunnen doen als we dit van tevoren geweten hadden.

Het vliegtuig uit Londen kwam veel later binnen dan verwacht en later hoorden we dat er “serious mechanical problems” waren. Ze hielden ons maar aan het lijntje en gaven amper informatie door.
Eerst leek het alsof we om 20.30 uur zouden vertrekken maar al gauw werden er vouchers uitgedeeld voor gratis eten bij Pizza Hut t.w.v. 15 dollar per persoon. Er stonden direct enorme rijen.
Er gingen allerlei geruchten rond, o.a. dat we pas middernacht zouden vertrekken want we moesten wachten op een vliegtuig uit Los Angeles. Of dat we morgenochtend vroeg pas zouden vertrekken als het vliegtuig gemaakt was met onderdelen die binnen moesten komen.

Net toen wij een pizza en wat drinken gehaald hadden, intussen was het al 23 uur, zagen we alle mensen van onze vlucht richting uitgang lopen.
Bleek ineens dat er busjes klaarstonden die ons naar een hotel zouden brengen, het Las Vegas Hilton werd er gezegd.
Eerst moesten we alle bagage weer ophalen van de band en buiten in de rij wachten waar het erg warm was.
Wij zaten in een van de laatste busjes die vertrok en er kwam een man vertellen dat we naar het hotel Excalibur gebracht zouden worden, dat we diner-,  ontbijt en lunch! vouchers zouden krijgen en dat we morgenochtend via de receptie op de hoogte gehouden zouden worden.
We kwamen rond middernacht aan bij het hotel waar weer een hele rij stond bij het inchecken.
Ik bleef in de hal wachten bij alle bagage.


Omdat alle bellboys het ineens druk hadden, zeulden we de koffers zelf naar de 22e verdieping, gelukkig was er wel een lift. We zaten in toren 2 die onlangs gerenoveerd was.
Het hotel hadden we vanuit het Signature hotel zien liggen en hadden steeds gezegd dat we daar nooit zouden willen zitten.
Maar de kamers waren best aardig en Nathalie en ik bleven op één kamer met twee bedden en de mannen hadden een kamer tegenover ons.


Ik ging de laptop opladen maar had jammer genoeg geen internetverbinding op de kamer en kon dus niemand op de hoogte brengen aan het thuisfront.

’s Middags op het vliegveld had ik wel een berichtje gestuurd dat we vertraging hadden en niet wist wanneer we aan zouden komen op Schiphol.
We gingen lekker douchen, hier waren we wel aan toe.
Daarna onrustig slapen maar de bedden lagen wel lekker. Nathalie werd ’s nachts niet lekker van de late pizza.

dinsdag 21 augustus 2007

Las Vegas

Dag 35
Dinsdag 21 augustus 2007
Vertrek 10.00 uur Las Vegas
Aankomst 14.00 uur
Km stand vertrek nvt
Km stand aankomst nvt
Hotel; The Signature
Kamers 37.619 en 37.621
Diner; Mortons Steakhouse


Vanmorgen om kwart voor negen opgestaan en de kinderen geroepen die diep in slaap waren.
We gingen ontbijten bij het Grand Buffet in MGM, dit zou tot 11 uur duren.
Tegen de tijd dat wij aan tafel zaten was het bijna kwart voor elf en gingen ze de schotels van het ontbijt al vervangen door schotels voor de lunch.




Er stond heerlijk vers fruit met o.a. aardbeien, ananas en meloen. We namen allemaal gerookte zalm met roomkaas en bagels.
Nathalie en ik bestelden een omelet die ze voor je bakten met ingrediënten die je zelf kon uitkiezen.
Er stonden lekkere taartjes, we probeerden van alles en nog wat.
Toen we op de kamer terugkwamen was deze al schoongemaakt.



We gingen geld pinnen in de hal en bij de receptie vragen of we de kamer langer mochten gebruiken woensdag. De kamer van de kinderen kunnen we tot 13 uur woensdag gebruiken maar de eigenaar van onze kamer heeft hem woensdag na 11 uur nodig.
Op de mail zag ik een berichtje van de makelaar dat er mensen zijn die voor een tweede keer willen komen kijken bij ons huis wat te koop staat. Ik antwoordde dat we vrijdag weer thuis zouden zijn.
We gingen met de monorail kijken bij het Mandalay Bay hotel.
Ik wilde graag het Shark Reef zien maar je moest $ 15,95 p.p. entree betalen en dat vonden we te duur. Daarna liepen we naar de M&M superstore om rond te kijken.





Buiten op de strip was het heet en we waren het al gauw zat.
Eerst hadden we langs Caesars Palace gewild en Flamingo Hilton maar we besloten terug te gaan naar de kamer en bij het zwembad te gaan liggen relaxen.




We gingen in de schaduw zitten maar het bleef heet. We lazen wat en zwommen een paar baantjes.


Tom ging met de kinderen mee naar de Lazy River van het zwembad van het bijbehorende MGM hotel om rond te dobberen in banden.


Vandaag had ik een reservering gemaakt bij Mortons Steakhouse voor 7 uur vanavond.
We lieten ons met een taxi brengen en namen allemaal biefstuk.



Het smaakte erg goed maar het was wel duur. Niet zo gek als bij de restaurants in het hotel want daar vroegen ze soms 75 dollar voor een biefstuk.
Bij één restaurant hadden we een menu gezien voor 220 dollar pp of 360 dollar pp.
Tijdens het diner bespraken we de vakantie en hadden er allemaal erg van genoten.
We bespraken het beste ontbijt, leukste restaurant, slechtste hotel en veel meer.
We gingen met een taxi terug naar het hotel waar Tom en de kinderen even naar de Arcade gingen om te spelen.
Ik werkte het kostenoverzicht en het reisverhaal bij aan het bureau in de kamer met uitzicht op de lichtjes van Las Vegas!





Om 10 uur waren ze terug op de kamer met veel tokens die ze gewonnen hadden.
Tom ging even naar beneden met Sebastian om te proberen wat vakantiegeld terug te verdienen en een sigaar te roken. Helaas hadden ze geen geluk.

maandag 20 augustus 2007

Las Vegas

Dag 34
Maandag 20 augustus 2007
Vertrek 11.10 uur Kingman
Aankomst 14.30 uur Las Vegas
Km stand vertrek 21032
Km stand aankomst 21138, gereden 105
Hotel; The Signature
Kamers 37.619 en 37.621
Diner: Wolfgang Puck


Vanmorgen gingen we met zijn allen ontbijten in de hal van het hotel. De ontbijtruimte zag er gezellig uit met een muurschildering van de Route 66 want Kingman is een leuk plaatsje aan de Route 66.


Het ontbijt was goed verzorgd en er stonden verschillende soorten Belgisch pastries, je kon wafels bakken en er stond vers fruit.


We hadden alle spullen uit de auto gepakt en opnieuw in tassen gestopt, anders zouden we bij het hotel in Vegas met wel 100 tasjes aankomen. We tankten aan de overkant van het hotel en reden een stukje van de route 66.
Daarna werd de weg kaal en bergachtig, weer anders dan we al gezien hadden.
Bij de Hoover Dam waren ze een nieuwe weg aan het aanleggen zodat het vrachtverkeer om de dam heen geleid werd omdat ze ook hier bang waren voor terreuraanslagen. In 2008 moet de nieuwe weg klaar zijn.




We stapten uit bij een uitzichtpunt, daar was ook een souvenirwinkel. We konden daar de 4 ontbrekende magneetjes van de verschillende staten kopen en ik kocht jaarkalenders. Het was er nu 40 oC. Vorige keer toen we hier waren was het bijna 50 oC, het was heet maar je kon wel buiten lopen. We haalden in Boulder bij Starbucks een cappuccino en frappuccino. Het was een pracht gezicht om Las Vegas zo in de verte te zien liggen, ik maakte direct al veel foto’s. We reden eerst de Strip heen en weer voordat we gingen inchecken. Er werd veel nieuw gebouwd aan de Strip, overal stonden hijskranen.



 
Het was druk op straat en er was ontzettend veel te zien. Ik maakte foto na foto.




Toen Tom het Wynn hotel zag had hij eerst spijt dat we niet in het Wynn zaten omdat dit midden op de Strip ligt, maar eenmaal aangekomen bij The Signature werden we zo gastvrij ontvangen. We kregen kamers in toren 1 en het was er helemaal niet druk. 


Alle bagage werd uit de auto gehaald en de auto werd door de bellboy geparkeerd in de garage. Ze hadden zelfs 2 bagagewagentjes nodig voor al onze spullen. Wij konden alvast inchecken en de receptionist zei dat we prachtige kamers op de 37e verdieping zouden hebben met goed uitzicht. Hij legde van alles uit en we kregen de kamersleutels mee, we zaten op de penthouse afdeling.
We hadden zeer mooie kamers, die van ons bestond uit een zitkamer, slaapkamer, badkamer, apart toilet, een douche en toilet en een keuken met allerlei apparatuur.




De kinderen zaten in een aparte kamer naast ons met ook een kingsize bed en mooie badkamer met jacuzzi. Er stond als verrassing omdat we 25 jaar getrouwd waren een schaaltje bonbons met bramen klaar op tafel en een vaasje met bloemen. Er zat een aardig briefje van de manager bij die ons feliciteerde, we vonden het geweldig allemaal en genoten volop.


Tom ging bij Starbucks in het hotel cappuccino en frappuccino’s halen.
We maakten foto’s en bekeken alles uitgebreid, Sebastian vond de enorme tv’s geweldig. Er waren ook tv’s in de badkamer en de tv in onze slaapkamer kwam uit het bureau omhoog gegleden. We ruimden de tassen leeg en probeerden niet te veel kasten te gebruiken want er was zoveel bergruimte.
Daarna gingen we op onderzoek uit in het hotel en het naastgelegen MGM hotel. We liepen via een verbindingsweg met roltrap naar MGM Grand waar we rondkeken bij de leeuwen, bij Rainforest Café en de verschillende restaurants. In MGM was het enorm druk en we waren blij dat het in het Signature een stuk rustiger was.


Wat wel opviel was dat er veel gerookt werd in de casino’s en overal luide muziek klonk. We waren van plan vanavond de auto al terug te brengen naar Hertz op het vliegveld dan hoefden we ons morgen niet te haasten. We zouden voor de show van David Copperfield alvast gaan eten en na afloop zouden de mannen de auto terug brengen. We wisten niet goed waar we wilden eten want een hoop restaurants in het hotel waren erg duur en we konden niet uitgebreid dineren omdat de show al om half 8 zou beginnen. We gingen eten bij Wolfgang Puck en kregen een tafel waardoor je niet zag dat het in het hotel zo druk was. Het eten was lekker, we hadden allemaal wat anders. Tom at er een hamburger met patat, die hij de lekkerste burger van de vakantie vond.


Op de kamer gingen we ons snel omkleden voor de show van David Copperfield.
We zaten helemaal vooraan tegen het podium aan, ik had liever meer in het midden willen zitten. Bij sommige trucs vroeg je je af hoe hij dat deed, ineens stond er bijvoorbeeld een auto op het podium uit het niets. Ook liet hij 12 mensen verdwijnen. Een meisje dat naast ons zat, werd uitgekozen voor een kaarttruc met een schorpioen, jammer dat hij Nathalie niet gekozen had. We zagen de tekst die hij moest zeggen voorbij komen, er was dus niks spontaans aan.
David Copperfield zag er niet uit met zijn haarstuk. De show begon om half 8 en om kwart voor 9 was het al afgelopen. Jammer, we hadden er meer van verwacht.
Achteraf zeiden we dat we misschien beter naar de show van Hans Klok met Pamela Anderson hadden kunnen gaan, daar werd enorm veel reclame voor gemaakt.


Sebastian wilde, omdat we nu toch vroeg waren, graag bij het Wynn hotel de Ferrari’s bekijken. We kochten kaartjes voor de metro en reden tot aan Harrah’s omdat de metro naar Wynn na 8 uur ’s avonds niet meer reed.
Het was best een stuk lopen door de warmte en daar aangekomen bleek dat je 10 dollar entree moest betalen om de auto’s te zien en je mocht geen foto’s maken. Het was nu gesloten dus dat was jammer. Het hotel was zeer indrukwekkend en veel potsierlijker dan MGM.




We waren om 11 uur terug op de kamer en de mannen gingen op pad naar Hertz op het vliegveld om de auto in te leveren.
De kilometerstand bij inlevering was 21150 mijl. Totaal hebben we met de Cadillac Escalade 4390 mijl gereden.
Met de andere auto 1131 mijl, dus totaal  5521 mijl, omgerekend is dat 8833 kilometer.
Nathalie en ik gingen ieder in ons eigen bad en daarna in badjassen lopen, heerlijk.
Om half 1 waren ze terug want de autoverhuur was verder op het vliegveld dan ze gedacht hadden en ze hadden moeten zoeken. Gelukkig hoeft dit morgen niet meer.
Tom ging op het balkon een sigaar roken en de lichtjes van Vegas strip bekijken.