Rapid City

Dag 14	Dinsdag 31 juli 2007
Vertrek 10.55 uur Sioux Falls	Aankomst 18.45 uur Rapid City
Km stand vertrek 17460	Km stand aankomst 17840, gereden 380
Hotel Best Western Town & Country	Kamer 161
Diner Outback	Tussenstops Sioux Falls, Badlands NP

Ik stond om half 9 op, de rest was nog diep in slaap.
Het ontbijt was tot 10 uur, we bakten zelf wafels met een wafelijzer, met aardbeienpuree erbij. Nathalie had oude t-shirts die te klein waren uit haar koffer achtergelaten om ruimte te maken voor de nieuwe kleding.

We wilden bij de waterval in Sioux Falls kijken voor we op pad gingen.

Onderweg zagen we een postkantoor waar we eindelijk postzegels konden kopen voor de ansichtkaarten en ze eindelijk op de bus konden doen.

De waterval was mooi om te zien, het was er warm.

We maakten foto’s en stelden het navigatiesysteem in op het hotel in Rapid City, het zou 5 uur rijden zijn.
We moesten via een detour rijden en kwamen daarna op de Interstate 90 waar we 336 mijl op moesten blijven.
Het eerste stuk was wel afwisselend maar later werd het erg saai.
Langs de kant stond allerlei reclame voor Wall drugs, dit ligt in het plaatsje Wall.
De oorspronkelijke oprichters van Walmart zijn daar ooit begonnen met een supermarkt wat later uitgegroeid is tot een enorme keten in Amerika.
De lokale middenstand was daar niet blij mee maar kon er niets tegen doen. We stopten in het plaatsje Chamberlain waar we wat dronken bij een Coffeeshop.

We tankten en de kinderen wilden iets eten bij McDonalds.
We zagen veel uitgestrekte velden met hooibalen.
We dachten steeds dat we bizons zagen maar het waren zwarte koeien, die vaak met zijn allen in het water stonden.
We stopten bij een scenic overlook, het was hier heet, 35 ^oC, net een warme föhn. De kinderen liepen naar een stapel hooibalen verderop in het veld maar dit was niet zo eenvoudig want er stonden cactussen.

 

Tom maakte een praatje met 2 motorrijders, die rijden hier veel.
Zij vertelden dat de tijdzone weer veranderd was en dat het in Rapid City koeler zou zijn.
We reden langs Badlands National Park en kochten een National Park pas voor 80 dollar.

 Omdat het hier een uur vroeger was gingen wij vandaag al de Badlands loop rijden, dat was zeer de moeite waard. Er waren mooie vergezichten en aparte rotsen.

We kochten een ijsje in het Visitor Centre, daar hadden we echt zin in want het was zo heet.
We kwamen om 18.45 uur bij het hotel in Rapid City aan, waar de kamer een balkon met stoeltjes had.

We deden boodschappen bij een Safeway supermarkt en haalden een klantenkaart op voor korting. We kochten een vierkante koelbox met een tapkraantje en draagbeugel.

De koelbox paste mooi tussen de stoelen van de kinderen zodat ze nu onderweg koel drinken konden pakken.

’s Avonds gingen we eten bij Outback restaurant want ze hadden zin in biefstuk en ik bestelde pasta met garnalen in een roomsaus.
Natuurlijk namen we een Bloomin' Onion vooraf, dit is een grote gepaneerde gefrituurde ui met een zalige saus.

Bij het hotel konden we niet voor de deur van de kamer parkeren want het was er vol, dus parkeerden we een stukje lager bij andere kamers. De kinderen vulden de koelbox met ijs.

Sioux Falls

Dag 13	Maandag 30 juli 2007
Vertrek 09.50 uur Bloomington, MI	Aankomst 22.00 uur Sioux Falls
Km stand vertrek 17194	Km stand aankomst 17460, gereden 266 mijl
Hotel Best Western Empire Towers	Kamer 209
Diner Kentucky Fried Chicken	Staten; Minneapolis en South Dakota

We stonden om half 9 op en Sebastian tilde alle bagage naar de auto terwijl Tom inlaadde.
Na het uitchecken reden we naar de shopping mall aan de overkant van het hotel waar we wilden we ontbijten.
Het bleek dat alle grotere restaurants pas om 11 uur open gingen en bij de diverse ketens in de mall serveerden ze geen “breakfast’.
We namen toen bij Subway een Subway melt (brood met kalkoen, ham, bacon en gesmolten kaas), niet verkeerd!

Daarna bekeken we verdieping voor verdieping, er waren er drie, met in het midden een kermis.
Er was ook een mini golfbaan en een haaienbassin maar daarvoor hadden we te weinig tijd.
We dronken koffie bij Caribou Coffee en vroegen in verschillende winkels om postzegels voor Nederland maar die hadden ze niet. Het postkantoor van de mall was recentelijk gesloten.
Nathalie wilde allerlei kledingzaken in en kocht verschillende t-shirts,
Sebastian kocht een zwarte winterjas met bont gevoerd.
In veel kledingzaken was het een herrie en verschillende winkels hadden een doordringende parfumgeur in hun airco systeem.

Na geshopt te hebben vertrokken we om 17.15 uur bij het winkelcentrum.
De auto stond gewoon in de parkeergarage (met alle bagage erin) en stond koel.
We hadden zelf een route via interstate 35 uitgeprint maar de routeplanner stuurde ons anders omdat we ergens verkeerd reden.
We reden toen via de Highway 169, wel mooier dan een interstate maar niet zo snel.
We tankten in Windom bij een typisch Amerikaans achteraf tankstation.
Toen we net de interstate opreden zagen we een restaurant van Kentucky fried chicken wat Sebastian wel eens wilde proberen.

 We bestelden een bucket met 12 stukken kip, Nathalie nam een broodje kip.
We kregen er coleslaw, gebakken aardappels en aardappelsalade bij.
Ook zaten er 4 extra broodjes bij, het was veel te veel.
Bij de afslag aangekomen bleek deze afgesloten te zijn en moesten we een stuk verder rijden en omkeren, alles bij elkaar duurde dit 20 minuten extra.
Om 10 uur kwamen we bij het hotel in Sioux Falls aan. Van buiten zag het er aardig uit, maar de hal was oubollig.
De kamer viel mee, we hadden zelfs een whirlpool op de kamer, een koelkast en een magnetron met een zakje popcorn.

Uiteindelijk gingen we pas om half 1 slapen. Het was warm op de kamer, ondanks de airconditioning want buiten was het 30 ^oC.
Wat wel fijn is dat je in bijna elk hotel gratis draadloos internet hebt op de kamer.
Vanavond hadden we o.a. opgezocht welke liedjes Billy Ocean gezongen had, dit was natuurlijk “When the going gets tough” en “Suddenly”. Hij zag er vroeger wel anders uit.
Leuk dat we hem ontmoet hadden in het vliegtuig, misschien ga ik alsnog zijn handtekening vragen via zijn site.

Minneapolis

Dag 12	Zondag 29 juli 2007
Vertrek 09.00 uur Chicago	Aankomst 18.30 uur Minneapolis
Km stand vertrek Ford 1266 Km stand vertrek Cadillac 16760	Km stand aankomst Ford 1291 Km stand aankomst 17186 Totaal gereden vandaag 426 mijl
Hotel Ramada	Kamer 196
Diner Taco Bell	Huurauto’s gewisseld Midway airport

We moesten vandaag vóór 10 uur op Midway airport in Chicago zijn om de huurauto’s om te ruilen, dit hadden we in Nederland al geregeld.
De mannen wilden graag met een grote auto rijden en die was in New York niet voorradig maar in Chicago wel.
We gingen om 8 uur ontbijten en konden op de bank bij de grote plasma televisie zitten.
De rekening van de kamer hadden ze al onder de deur geschoven en klopte exact.
Later bleek dat dit het goedkoopste hotel van deze reis was, een goede keus. Hotels in het centrum van Chicago waren onbetaalbaar, deze lag er een stukje buiten maar dat was goed te doen.
Om 9 uur reden we bij het hotel weg met alle ingeladen spullen naar het vliegveld volgens de route die ik gisteravond had uitgeprint.
We leverden de Ford Escape in bij het Hertz verhuurbedrijf.

We wilden graag weten of onze gereserveerde auto aanwezig was maar het meisje achter de balie was alleen geïnteresseerd in onze creditcard en rijbewijs.
Toen belde ze naar beneden om onze auto naar boven te laten komen: gelukkig was het een ZWARTE CADILLAC ESCALADE!

De jongens waren superblij, precies wat ze wilden, hier hadden ze naar uitgekeken.
Doordat er 3 rijen stoelen instonden konden we de koffers niet goed kwijt, maar we zouden later wel kijken hoe dit anders kon.
We gingen op weg maar ik had geen juiste route en wist niet precies hoe het Neverlost systeem werkte en dus kwamen we weer in de buurt van het hotel terecht.
Hadden we dat geweten dan hadden we de bagage in het hotel kunnen laten en hadden we niet allemaal mee gehoeven, nou ja het is niet anders.
We gingen onderweg koffie drinken bij Starbucks en de auto uitgebreid bekijken.
Ik stelde het navigatiesysteem in, even een uitzoekerij, maar later erg handig.
Uiteindelijk gingen we om 12 uur echt op weg en moesten verschillende tolpoorten door.
Ergens moesten we 30 cent betalen maar het stoplicht ging niet op groen, we reden dus door rood. Tom zat er erg over in dat we later thuis een bekeuring zouden krijgen.
Onderweg schreef ik de ansichtkaarten en werkte het reisverhaal bij op de laptop.
Deze auto heeft veel snufjes en had een prima zitcomfort.

 

We stopten in Wisconsin bij een Subway restaurant en bestelden een footlong broodje met tonijnsalade, die we doormidden lieten snijden.
De route werd mooi onderweg, met leuke hotels, veel water en veel groen.

Onderweg getankt en om 18.30 uur waren we bij het Ramada hotel in Minneapolis aangekomen wat tegenover de Mall of America (Amerika’s grootste shopping mall) ligt.

We moesten omrijden naar een andere ingang maar daar stonden geen bagage karretjes.

Onze kamer lag vlakbij het binnenzwembad en was erg ruim.
We gingen even zwemmen en in het hete bubbelbad.
Daarna reden we naar een Taco Bell restaurant en bestelden nachos, burito’s met taco’s en chicken taquito.

Het smaakte goed, de kinderen dronken er Mountain Dew bij om te proberen.
Op de kamer gelezen en om half 12 gingen we slapen.
Je hoorde de vliegtuigen overkomen want het hotel lag vlak naast het vliegveld.

Chicago

Dag 11	Zaterdag 28 juli 2007
Vertrek 10.40 uur Chicago	Aankomst 21.45 uur Chicago
Km stand vertrek 1210	Km stand aankomst 1266, gereden 56 mijl
Hotel Hampton Inn, Lombard	Kamer 436
Diner Benihana

Bij het ontbijt was het rustig want er was net een bus met Japanners vertrokken, je kon kiezen uit scones, brood en muffins.
Op de computer in de hal printten we de route naar het John Hancock center uit.
We reden Chicago binnen maar omdat het heiig was zag je de hoge gebouwen niet goed.

 We parkeerden in een garage en konden de auto achterlaten met de sleutels.
Het was 23 ^oC buiten. Het meisje achter de balie van de Hancock toren zei dat er “no visability at all” was want de wolken hingen om de top heen.
Het gebouw zou tot 11 uur vanavond open blijven dus we konden het later nog eens proberen.
Op het terras buiten bij een Starbucks dronken we koffie en bekeken de vele mooie auto’s die voorbij reden.
We wandelden over de Magnificient mile waar een expositie was over mode op allerlei soorten paspoppen.

We informeerden bij een meisje van trolleytours wat een tour zou kosten.
Een rit van ongeveer 3,5 uur in een hop-on/hop-off tourbus kost 25 dollar per persoon.
We kregen een kaartje mee met de route. Je kon ook een riviercruise maken maar wij gingen zelf lopen en rondkijken.

 We wandelden naar de Sears tower door het Theater district, zelfs de Mc Donalds was in stijl.
De Sears tower gingen we niet op want ook hier hing de bewolking om de top.
Het was toch een eind lopen geweest en intussen was het warm geworden dus namen we een taxi naar de Buckingham fountain in Grant Park.
Deze fontein is bekend van de televisieserie “Married with children”. Er liepen bruidsparen rond met fotografen, de bruiden met jurken in allerlei kleuren.

Nadat we foto’s gemaakt hadden gingen we lunchen bij Corner bakery, een keten met heerlijke broodjes. We deelden een broodje met Caesar salade.
We waren nu in het Art District aangekomen en gingen een winkel binnen met allerlei snuisterijtjes.

We kochten ansichtkaarten maar konden nergens internationale postzegels kopen. We liepen naar het Millennium park, daar stond een grote zilveren BEAN.
Een leuk monument, net een grote spiegel, je zag jezelf en de gebouwen eromheen gespiegeld in deze boon. Het was intussen een stuk drukker geworden op straat.

De bewolking was wat opgetrokken dus we gingen terug naar het Hancock building en konden nu wel naar boven waar je een prachtig uitzicht had.
We waren met een snelle lift naar de 94^e verdieping gebracht en maakten veel foto’s en weer een herinneringsmunt van een penny.
Later keken we rond in de Water Tower shopping mall.

Ik had gelezen dat je zo lekker kon eten bij Giordano’s pizza maar daar was het heel druk. De wachttijd was 1 tot 1,5 uur en in de wachtrij moest je al bepalen wat je wilde bestellen om tijd te besparen. Daar hadden we geen zin in en gingen naar een Benihana restaurant vlakbij ons hotel.
Hier moesten we drie kwartier wachten maar konden wat drinken in de bar en werden eerder geroepen.

We kwamen aan de Teppanyaki tafel bij een Amerikaans stel met een dochter en een zoon die dik waren. Ze hadden sushi als extra voorgerecht. Wij bestelden allemaal filet mignon.

Je kreeg eerst uiensoep, dan salade, gebakken garnalen en fried rice met chicken en daarna biefstuk met uien en courgettes, het smaakte super.

We keken onze ogen uit naar het Amerikaanse stel, om de haverklap gingen de moeder en dochter naar buiten om te roken. De kok had bijvoorbeeld net kreeft en garnalen op hun bord gedaan toen ze weer naar buiten liepen. De kok keek ook raar op en wij vonden het onbeschoft. De zoon at alles op en nam tussendoor een extra portie grote garnalen met een dubbele portie rijst. Hij had een knalrood gezicht, net of hij ieder moment uit elkaar kon klappen. Ze vonden het “too much”, zeiden ze na afloop, terwijl de vrouwen van sommige gerechten geen hap genomen hadden!

Ze kregen drie volle bakken eten mee naar huis in een Doggy bag.
Terug op de hotelkamer ruimden we alles op uit de auto en de kamer omdat we morgen de auto zouden omruilen.