Dag 2
|
Donderdag 19 juli 2007
|
Vertrek 09.00 uur New York
|
Aankomst 17.00 uur New York
|
Km stand vertrek nvt
|
Km stand aankomst nvt
|
Hotel Pennsylvania
|
Kamer 1041, geruild voor suite 1220 A
|
Diner: Smith & Wollensky
|
Empire state building, Vrijheidsbeeld
|
Om 5 uur werden we wakker te worden en hadden last van het tijdsverschil. We gingen de koffers opnieuw pakken en maakten nu koffers per persoon. Voor de reis hadden we mengkoffers gemaakt voor het geval er een koffer zoek zou raken maar dat is tijdens de rondreis niet handig.
We gingen ontbijten in de lounge op de 12e verdieping, waar Danish broodjes, bagels, jus d’orange en thee klaarstond. Er stonden ook 2 computers waarop je gratis kon internetten. Ik stuurde een mailtje naar het thuisfront om te zeggen dat de reis goed verlopen was.
Om 9 uur liepen we naar het Empire State Building, dat lag om de hoek van het hotel. Het was druk op straat, zonnig, warm en benauwd.
We gingen ontbijten in de lounge op de 12e verdieping, waar Danish broodjes, bagels, jus d’orange en thee klaarstond. Er stonden ook 2 computers waarop je gratis kon internetten. Ik stuurde een mailtje naar het thuisfront om te zeggen dat de reis goed verlopen was.
Om 9 uur liepen we naar het Empire State Building, dat lag om de hoek van het hotel. Het was druk op straat, zonnig, warm en benauwd.
We stonden achter een dik Amerikaans stel, hij zweette enorm, had vieze teennagels in zijn sandalen en allemaal vieze dingen in zijn haar. We bleven er een beetje vandaan en noemden ze Schimpie en Schimpie. Nadat we een veiligheidscontrole gehad hadden gingen we met de lift naar de 80ste verdieping. Hier werd een foto gemaakt van de hele familie, daarna kon je door naar de 86ste verdieping. Jammer genoeg was het heiig en kon je niet ver kijken, maar toch leuk om te zien.
We namen een taxi naar Battery Park waar de ferry naar Liberty Island vertrok. De taxichauffeur maakte een praatje over Ground Zero en het ongeluk met de stoompijp van gisteren. Er stond een enorme rij mensen om met de ferry mee te gaan, het slingerde helemaal door het naastgelegen park. Omdat ik thuis al kaartjes gereserveerd had om in het Vrijheidsbeeld te kijken gingen we deze eerst ophalen bij een Will Call loket.
We namen een taxi naar Battery Park waar de ferry naar Liberty Island vertrok. De taxichauffeur maakte een praatje over Ground Zero en het ongeluk met de stoompijp van gisteren. Er stond een enorme rij mensen om met de ferry mee te gaan, het slingerde helemaal door het naastgelegen park. Omdat ik thuis al kaartjes gereserveerd had om in het Vrijheidsbeeld te kijken gingen we deze eerst ophalen bij een Will Call loket.
We liepen brutaal naar voren in de rij en ‘ritsten’ op een gegeven moment gewoon in.
Niemand zei wat, lekker asociaal op zijn Nederlands maar anders hadden we zeker 3 uur moeten wachten. We kregen weer security controle, zelfs flesjes water moesten ingeleverd worden (wordt anders het Vrijheidsbeeld nat?). Aan boord was het leuk om te zien hoe het Vrijheidsbeeld steeds dichterbij kwam. Voordat we bij de expositie kwamen was er weer controle. Je moest door een scan lopen waar lucht uit geperst werd, een air puff. Je kleding en haren waaiden alle kanten op, zoiets hadden we niet eerder gezien. Zo controleren ze of je explosieven op je lichaam geplakt hebt. We keken rond bij een expositie over het ontstaan van Lady Liberty en liepen de 156 treden op naar het Observation Deck, een hele klim. Het Vrijheidsbeeld was groot van dichtbij en helemaal hol van binnen. Later liepen we er buiten omheen en maakten veel foto’s.
Niemand zei wat, lekker asociaal op zijn Nederlands maar anders hadden we zeker 3 uur moeten wachten. We kregen weer security controle, zelfs flesjes water moesten ingeleverd worden (wordt anders het Vrijheidsbeeld nat?). Aan boord was het leuk om te zien hoe het Vrijheidsbeeld steeds dichterbij kwam. Voordat we bij de expositie kwamen was er weer controle. Je moest door een scan lopen waar lucht uit geperst werd, een air puff. Je kleding en haren waaiden alle kanten op, zoiets hadden we niet eerder gezien. Zo controleren ze of je explosieven op je lichaam geplakt hebt. We keken rond bij een expositie over het ontstaan van Lady Liberty en liepen de 156 treden op naar het Observation Deck, een hele klim. Het Vrijheidsbeeld was groot van dichtbij en helemaal hol van binnen. Later liepen we er buiten omheen en maakten veel foto’s.
We dronken wat op een terras bij het beeld en gingen weer aan boord van de ferry. Deze ging eerst langs Ellis eiland, waar een heleboel mensen instapten. Het begon hard te regenen toen we op de boot zaten maar eenmaal aan de kant was het weer droog.
We namen de metro naar het hotel maar omdat je snel moest instappen kwam ik klem te zitten tussen de deuren. De kinderen konden ook instappen maar Tom niet.
We stapten bij de eerstvolgende halte uit om hem op te wachten, het was heet op het perron.
Eenmaal in het hotel aangekomen gingen we naar de receptie van de Penn 5000 verdieping, die nu open was.
We konden onze kamer ruilen voor een kamer op de club floor, zoals we geboekt hadden. Deze kamer was nieuwer, schoner en had uitzicht op Madison Square Gardens.
We haalden de bagage op en brachten het twee verdiepingen hoger. We zaten nu dichter bij de lounge.
Na ons te hebben omgekleed gingen we met een taxi naar het restaurant Smith & Wollensky waar ik in Nederland al via de site “Open Table”, gereserveerd had voor een zomeraanbieding; een 3 gangen diner voor $ 35.
Dat was niet duur voor een toprestaurant in New York. Onderweg kwam de taxi steeds vast te staan. De taxichauffeur vertelde dat hij uit India kwam. In het restaurant zaten we op de bovenverdieping en het eten smaakte goed, alleen kregen we het snel achter elkaar.
Eenmaal weer buiten liepen we naar het Waldorf Astoria hotel waar wij samen in 1990 geweest waren. We lieten de kinderen de imposante hal van het hotel zien en stapten later voor het hotel in een taxi om over Broadway te rijden bij avond. Er was zoveel te zien, al die lichtreclames en die mensen op straat! In het hotel haalden we koffie op in de lounge en gingen om 10 uur naar bed want we waren stikmoe.
Eenmaal in het hotel aangekomen gingen we naar de receptie van de Penn 5000 verdieping, die nu open was.
We konden onze kamer ruilen voor een kamer op de club floor, zoals we geboekt hadden. Deze kamer was nieuwer, schoner en had uitzicht op Madison Square Gardens.
We haalden de bagage op en brachten het twee verdiepingen hoger. We zaten nu dichter bij de lounge.
Na ons te hebben omgekleed gingen we met een taxi naar het restaurant Smith & Wollensky waar ik in Nederland al via de site “Open Table”, gereserveerd had voor een zomeraanbieding; een 3 gangen diner voor $ 35.
Dat was niet duur voor een toprestaurant in New York. Onderweg kwam de taxi steeds vast te staan. De taxichauffeur vertelde dat hij uit India kwam. In het restaurant zaten we op de bovenverdieping en het eten smaakte goed, alleen kregen we het snel achter elkaar.
Eenmaal weer buiten liepen we naar het Waldorf Astoria hotel waar wij samen in 1990 geweest waren. We lieten de kinderen de imposante hal van het hotel zien en stapten later voor het hotel in een taxi om over Broadway te rijden bij avond. Er was zoveel te zien, al die lichtreclames en die mensen op straat! In het hotel haalden we koffie op in de lounge en gingen om 10 uur naar bed want we waren stikmoe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten