Dag 1
|
Woensdag 18 juli 2007
|
Vertrek 05.30 uur Vledder
|
Aankomst 19.30 uur New York
|
Km stand vertrek; nvt
|
Km stand aankomst; nvt
|
Hotel Pennsylvania
|
Kamer 1041
|
Diner; Burger King
|
Tussenstops Schiphol, Heathrow, JFK airport
|
We vertrokken vroeg richting Schiphol waar we de auto parkeerden bij Easypark2Fly.
Op Schiphol stonden lange rijen voor de incheckbalies en de paspoortcontrole.
Er stonden twee meisjes die de mensen in de rij moesten vermaken met liedjes en sketches.
We dronken wat en konden inchecken om 9.15 uur. De vlucht duurde 45 minuten en verliep voorspoedig totdat we op Heathrow zouden landen.
Toen het toestel bijna op de grond was steeg het weer op. Omdat het vliegtuig niet in balans was moest het een doorstart maken.
We dronken wat en konden inchecken om 9.15 uur. De vlucht duurde 45 minuten en verliep voorspoedig totdat we op Heathrow zouden landen.
Toen het toestel bijna op de grond was steeg het weer op. Omdat het vliegtuig niet in balans was moest het een doorstart maken.
We cirkelden zeker 20 minuten rond en dat was niet fijn, we waren blij toen we op de grond stonden. We moesten van terminal 1 naar terminal 3 lopen, dat was een stevige wandeling.
De incheckbalies van Virgin Atlantic waren een stuk georganiseerder. We checkten in en gingen langs de douane en paspoortcontrole. Onze riemen moesten af, de schoenen uit en de laptop uit de tas.
Sebastian keek zijn ogen uit naar een gele Lamborghini die in de terminal stond en die je kon winnen. In het vliegtuig kregen we een plek bovenin het vliegtuig.
Wij kregen een maaltijd, lazen, keken films en deden een dutje. In de stoel achter ons zat een opvallende donkere man met grijze dreadlocks. Toen de stewardessen om de beurt bij hem een foto met handtekening kwamen halen, hoorden we dat het Billy Ocean was, die zelf zei dat hij erg veranderd was.
Hij was met zijn manager, band en dochter op reis. De bandleden die beneden in het vliegtuig zaten hadden de stewardessen ingelicht. Om 16.30 uur (Amerikaanse tijd) landden we op John F. Kennedy airport. Daar stond een rij voor de douane en na ongeveer anderhalf uur waren we eindelijk aan de beurt bij het loket. De man wilde weten wat we gingen doen in Amerika en maakte een scan van onze linker en rechter wijsvinger en een foto van je gezicht. Nathalie hoefde niet omdat ze nog geen 14 jaar was.
De incheckbalies van Virgin Atlantic waren een stuk georganiseerder. We checkten in en gingen langs de douane en paspoortcontrole. Onze riemen moesten af, de schoenen uit en de laptop uit de tas.
Sebastian keek zijn ogen uit naar een gele Lamborghini die in de terminal stond en die je kon winnen. In het vliegtuig kregen we een plek bovenin het vliegtuig.
Wij kregen een maaltijd, lazen, keken films en deden een dutje. In de stoel achter ons zat een opvallende donkere man met grijze dreadlocks. Toen de stewardessen om de beurt bij hem een foto met handtekening kwamen halen, hoorden we dat het Billy Ocean was, die zelf zei dat hij erg veranderd was.
Hij was met zijn manager, band en dochter op reis. De bandleden die beneden in het vliegtuig zaten hadden de stewardessen ingelicht. Om 16.30 uur (Amerikaanse tijd) landden we op John F. Kennedy airport. Daar stond een rij voor de douane en na ongeveer anderhalf uur waren we eindelijk aan de beurt bij het loket. De man wilde weten wat we gingen doen in Amerika en maakte een scan van onze linker en rechter wijsvinger en een foto van je gezicht. Nathalie hoefde niet omdat ze nog geen 14 jaar was.
De chauffeur van onze taxi stond buiten te wachten waar het erg warm was. Toen hij de auto ging halen was het een verrassing voor de kinderen dat het een witte stretch limo was.
We kwamen in een file terecht richting New York en de chauffeur zei dat er een Big explosion was geweest in Manhattan, hier schrokken we van. Er reden politiewagens en brandweerauto’s met loeiende sirenes. De chauffeur was bang dat ze de tunnels zouden afsluiten voor verkeer. Men dacht aan een aanslag, gelukkig bleek later dat het “maar” om een stoompijp ging die geëxplodeerd was door de vele regen van de afgelopen dagen, er was zelfs één dode gevallen en vele gewonden.
Bij het Pennsylvania hotel aangekomen werden we geholpen door een niet zo vriendelijke dame.
We kregen een kamer op de 10e verdieping, deze was eenvoudig maar schoon en vrij recent opgeknapt. Nadat we de spullen naar de kamer gebracht hadden gingen we de straat op om bij Burger King een hapje te eten. Dat smaakte goed en we knapten er van op, want we waren het behoorlijk zat. Om 22.20 uur gingen we eindelijk slapen (in Nederland was het nu al 4.20 uur). We waren bijna 24 uur in touw geweest.
We kregen een kamer op de 10e verdieping, deze was eenvoudig maar schoon en vrij recent opgeknapt. Nadat we de spullen naar de kamer gebracht hadden gingen we de straat op om bij Burger King een hapje te eten. Dat smaakte goed en we knapten er van op, want we waren het behoorlijk zat. Om 22.20 uur gingen we eindelijk slapen (in Nederland was het nu al 4.20 uur). We waren bijna 24 uur in touw geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten