Dag 13
|
Maandag 30 juli 2007
|
Vertrek 09.50 uur Bloomington, MI
|
Aankomst 22.00 uur Sioux Falls
|
Km stand vertrek 17194
|
Km stand aankomst 17460, gereden 266 mijl
|
Hotel Best Western Empire Towers
|
Kamer 209
|
Diner Kentucky Fried Chicken
|
Staten; Minneapolis en South Dakota
|
We stonden om half 9 op en Sebastian tilde alle bagage naar de auto terwijl Tom inlaadde.
Na het uitchecken reden we naar de shopping mall aan de overkant van het hotel waar we wilden we ontbijten.
Het bleek dat alle grotere restaurants pas om 11 uur open gingen en bij de diverse ketens in de mall serveerden ze geen “breakfast’.
We namen toen bij Subway een Subway melt (brood met kalkoen, ham, bacon en gesmolten kaas), niet verkeerd!
Na het uitchecken reden we naar de shopping mall aan de overkant van het hotel waar we wilden we ontbijten.
Het bleek dat alle grotere restaurants pas om 11 uur open gingen en bij de diverse ketens in de mall serveerden ze geen “breakfast’.
We namen toen bij Subway een Subway melt (brood met kalkoen, ham, bacon en gesmolten kaas), niet verkeerd!
Daarna bekeken we verdieping voor verdieping, er waren er drie, met in het midden een kermis.
Er was ook een mini golfbaan en een haaienbassin maar daarvoor hadden we te weinig tijd.
We dronken koffie bij Caribou Coffee en vroegen in verschillende winkels om postzegels voor Nederland maar die hadden ze niet. Het postkantoor van de mall was recentelijk gesloten.
Nathalie wilde allerlei kledingzaken in en kocht verschillende t-shirts,
Sebastian kocht een zwarte winterjas met bont gevoerd.
In veel kledingzaken was het een herrie en verschillende winkels hadden een doordringende parfumgeur in hun airco systeem.
Na geshopt te hebben vertrokken we om 17.15 uur bij het winkelcentrum.
De auto stond gewoon in de parkeergarage (met alle bagage erin) en stond koel.
We hadden zelf een route via interstate 35 uitgeprint maar de routeplanner stuurde ons anders omdat we ergens verkeerd reden.
We reden toen via de Highway 169, wel mooier dan een interstate maar niet zo snel.
We tankten in Windom bij een typisch Amerikaans achteraf tankstation.
Toen we net de interstate opreden zagen we een restaurant van Kentucky fried chicken wat Sebastian wel eens wilde proberen.
We bestelden een bucket met 12 stukken kip, Nathalie nam een broodje kip.
We kregen er coleslaw, gebakken aardappels en aardappelsalade bij.
Ook zaten er 4 extra broodjes bij, het was veel te veel.
Bij de afslag aangekomen bleek deze afgesloten te zijn en moesten we een stuk verder rijden en omkeren, alles bij elkaar duurde dit 20 minuten extra.
Om 10 uur kwamen we bij het hotel in Sioux Falls aan. Van buiten zag het er aardig uit, maar de hal was oubollig.
De kamer viel mee, we hadden zelfs een whirlpool op de kamer, een koelkast en een magnetron met een zakje popcorn.
Uiteindelijk gingen we pas om half 1 slapen. Het was warm op de kamer, ondanks de airconditioning want buiten was het 30 oC.
Wat wel fijn is dat je in bijna elk hotel gratis draadloos internet hebt op de kamer.
Vanavond hadden we o.a. opgezocht welke liedjes Billy Ocean gezongen had, dit was natuurlijk “When the going gets tough” en “Suddenly”. Hij zag er vroeger wel anders uit.
Leuk dat we hem ontmoet hadden in het vliegtuig, misschien ga ik alsnog zijn handtekening vragen via zijn site.
Er was ook een mini golfbaan en een haaienbassin maar daarvoor hadden we te weinig tijd.
We dronken koffie bij Caribou Coffee en vroegen in verschillende winkels om postzegels voor Nederland maar die hadden ze niet. Het postkantoor van de mall was recentelijk gesloten.
Nathalie wilde allerlei kledingzaken in en kocht verschillende t-shirts,
Sebastian kocht een zwarte winterjas met bont gevoerd.
In veel kledingzaken was het een herrie en verschillende winkels hadden een doordringende parfumgeur in hun airco systeem.
Na geshopt te hebben vertrokken we om 17.15 uur bij het winkelcentrum.
De auto stond gewoon in de parkeergarage (met alle bagage erin) en stond koel.
We hadden zelf een route via interstate 35 uitgeprint maar de routeplanner stuurde ons anders omdat we ergens verkeerd reden.
We reden toen via de Highway 169, wel mooier dan een interstate maar niet zo snel.
We tankten in Windom bij een typisch Amerikaans achteraf tankstation.
Toen we net de interstate opreden zagen we een restaurant van Kentucky fried chicken wat Sebastian wel eens wilde proberen.
We kregen er coleslaw, gebakken aardappels en aardappelsalade bij.
Ook zaten er 4 extra broodjes bij, het was veel te veel.
Bij de afslag aangekomen bleek deze afgesloten te zijn en moesten we een stuk verder rijden en omkeren, alles bij elkaar duurde dit 20 minuten extra.
Om 10 uur kwamen we bij het hotel in Sioux Falls aan. Van buiten zag het er aardig uit, maar de hal was oubollig.
De kamer viel mee, we hadden zelfs een whirlpool op de kamer, een koelkast en een magnetron met een zakje popcorn.
Uiteindelijk gingen we pas om half 1 slapen. Het was warm op de kamer, ondanks de airconditioning want buiten was het 30 oC.
Wat wel fijn is dat je in bijna elk hotel gratis draadloos internet hebt op de kamer.
Vanavond hadden we o.a. opgezocht welke liedjes Billy Ocean gezongen had, dit was natuurlijk “When the going gets tough” en “Suddenly”. Hij zag er vroeger wel anders uit.
Leuk dat we hem ontmoet hadden in het vliegtuig, misschien ga ik alsnog zijn handtekening vragen via zijn site.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten