Chicago

Dag 11	Zaterdag 28 juli 2007
Vertrek 10.40 uur Chicago	Aankomst 21.45 uur Chicago
Km stand vertrek 1210	Km stand aankomst 1266, gereden 56 mijl
Hotel Hampton Inn, Lombard	Kamer 436
Diner Benihana

Bij het ontbijt was het rustig want er was net een bus met Japanners vertrokken, je kon kiezen uit scones, brood en muffins.
Op de computer in de hal printten we de route naar het John Hancock center uit.
We reden Chicago binnen maar omdat het heiig was zag je de hoge gebouwen niet goed.

 We parkeerden in een garage en konden de auto achterlaten met de sleutels.
Het was 23 ^oC buiten. Het meisje achter de balie van de Hancock toren zei dat er “no visability at all” was want de wolken hingen om de top heen.
Het gebouw zou tot 11 uur vanavond open blijven dus we konden het later nog eens proberen.
Op het terras buiten bij een Starbucks dronken we koffie en bekeken de vele mooie auto’s die voorbij reden.
We wandelden over de Magnificient mile waar een expositie was over mode op allerlei soorten paspoppen.

We informeerden bij een meisje van trolleytours wat een tour zou kosten.
Een rit van ongeveer 3,5 uur in een hop-on/hop-off tourbus kost 25 dollar per persoon.
We kregen een kaartje mee met de route. Je kon ook een riviercruise maken maar wij gingen zelf lopen en rondkijken.

 We wandelden naar de Sears tower door het Theater district, zelfs de Mc Donalds was in stijl.
De Sears tower gingen we niet op want ook hier hing de bewolking om de top.
Het was toch een eind lopen geweest en intussen was het warm geworden dus namen we een taxi naar de Buckingham fountain in Grant Park.
Deze fontein is bekend van de televisieserie “Married with children”. Er liepen bruidsparen rond met fotografen, de bruiden met jurken in allerlei kleuren.

Nadat we foto’s gemaakt hadden gingen we lunchen bij Corner bakery, een keten met heerlijke broodjes. We deelden een broodje met Caesar salade.
We waren nu in het Art District aangekomen en gingen een winkel binnen met allerlei snuisterijtjes.

We kochten ansichtkaarten maar konden nergens internationale postzegels kopen. We liepen naar het Millennium park, daar stond een grote zilveren BEAN.
Een leuk monument, net een grote spiegel, je zag jezelf en de gebouwen eromheen gespiegeld in deze boon. Het was intussen een stuk drukker geworden op straat.

De bewolking was wat opgetrokken dus we gingen terug naar het Hancock building en konden nu wel naar boven waar je een prachtig uitzicht had.
We waren met een snelle lift naar de 94^e verdieping gebracht en maakten veel foto’s en weer een herinneringsmunt van een penny.
Later keken we rond in de Water Tower shopping mall.

Ik had gelezen dat je zo lekker kon eten bij Giordano’s pizza maar daar was het heel druk. De wachttijd was 1 tot 1,5 uur en in de wachtrij moest je al bepalen wat je wilde bestellen om tijd te besparen. Daar hadden we geen zin in en gingen naar een Benihana restaurant vlakbij ons hotel.
Hier moesten we drie kwartier wachten maar konden wat drinken in de bar en werden eerder geroepen.

We kwamen aan de Teppanyaki tafel bij een Amerikaans stel met een dochter en een zoon die dik waren. Ze hadden sushi als extra voorgerecht. Wij bestelden allemaal filet mignon.

Je kreeg eerst uiensoep, dan salade, gebakken garnalen en fried rice met chicken en daarna biefstuk met uien en courgettes, het smaakte super.

We keken onze ogen uit naar het Amerikaanse stel, om de haverklap gingen de moeder en dochter naar buiten om te roken. De kok had bijvoorbeeld net kreeft en garnalen op hun bord gedaan toen ze weer naar buiten liepen. De kok keek ook raar op en wij vonden het onbeschoft. De zoon at alles op en nam tussendoor een extra portie grote garnalen met een dubbele portie rijst. Hij had een knalrood gezicht, net of hij ieder moment uit elkaar kon klappen. Ze vonden het “too much”, zeiden ze na afloop, terwijl de vrouwen van sommige gerechten geen hap genomen hadden!

Ze kregen drie volle bakken eten mee naar huis in een Doggy bag.
Terug op de hotelkamer ruimden we alles op uit de auto en de kamer omdat we morgen de auto zouden omruilen.